فرضیه ها بر این است که فلسفه معماری صخره ای به هزاران  سال پیش و عقاید مذهبی کهن بر میگردد که گمان می کردند خدایان در فراز کوه ها هستند. پس همواره ایین و مراسم خود را بر فراز کوه ها  انجام میدادند و کوه ها به همین سبب مظهر قدرت ، عظمت  و از همه مهمتر مقدس بودند . حال این که چنین فلسفه ای صحیح است یا نه چندان مهم نیست . مهمتر ان است که معماری صخره ای بسیار ارزشمند است . چرا که این فضا ها هرگز به سبب فرسایش طبیعی و یورش اقوام مختلف از میان نمی رود و پایدار می ماند و از این نظر توانسته در حوزه های مختلفی چون تاریخی ، معماری ، باستان شناسی، مردم شناسی، دین شناسی و … کمک های شایانی کند. بسیاری از آرامگاه ها ، خانه ها و دیگر مکان هایی که در دل صخره ها بنا شده اند به سبب همین ویژگی توانسته اند پایدار بمانند .